โดย Gyu Bae Lee และคณะ วารสารวิชาการ Hypertension. 2022;79:1466–1474. บทคัดย่อ ที่มา : การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ประเมินความสัมพันธ์ของภาวะความดันโลหิตสูง (hypertension) กับโรคเยื่อบุหัวใจอักเสบจากการติดเชื้อ (infective endocarditis, IE) โดยการศึกษาอุบัติการณ์ของ IE ตามระดับความดันโลหิต โดยใช้ฐานข้อมูลบริการประกันสุขภาพแห่งชาติ (the National Health Insurance Service database). วิธีการศึกษา : ข้อมูล 4,080,331 คน ที่เชื่อมโยงกับฐานข้อมูลการตรวจสุขภาพในปีค.ศ.2009 (เพศชาย ร้อยละ 55.08, อายุเฉลี่ย 47.12 ± 14.13 ปี). ตั้งแต่ปีค.ศ.2009 ถึงปีค.ศ. 2018 ได้มีการตรวจสอบปัจจัยเสี่ยงสำหรับ IE ในตอนแรก. ความดันโลหิตสูงแบ่งออก 4 กลุ่ม ได้แก่ ภาวะปกติ (normotension), ภาวะก่อนความดันเลือดสูง (prehypertension), ความดันโลหิตสูง (hypertension) และความดันโลหิตสูงด้วยยา (hypertension with medication). แบบจำลองความเป็นอันตรายตามสัดส่วนของ Cox (Cox proportional hazard model)ประเมินผลของระดับความดันโลหิต ระหว่างการตรวจคัดกรองสุขภาพ ต่อเหตุการณ์ IE. ผลการศึกษา : ระหว่างการติดตามผล 9 ปี ผู้เข้าร่วม 812 คน (0.02%) ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็น IE. อัตราอุบัติการณ์ของ IE ในกลุ่ม normotension, prehypertension, hypertension และ hypertension with medication เท่ากับ 0.9, 1.4, 2.6 และ 6.0 ต่อ 100,000 คน ต่อปี ตามลำดับ. ผู้ที่มีภาวะ prehypertension, hypertension, and hypertension with medication มีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของ IE ในลักษณะการตอบสนองต่อขนานยา (dose-response manner) เมื่อเทียบกับ กลุ่มภาวะปกติ (hazard ratio, 1.33 [95% CI, 1.06–1.68]; hazard ratio, 1.98 [1.48 –2.66]; hazard ratio 2.56 [2.02–3.24] ตามลำดับ P<0.001) ทั้งหมด. สรุป : ในการศึกษา large national cohort study ที่มีการติดตามผลโดยเฉลี่ย 9 ปี พบว่า ความดันโลหิตที่เพิ่มขึ้น ถูกระบุว่าเป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับเหตุการณ์ IE ในลักษณะที่ขึ้นกับขนาดยา. ความดันโลหิตสูงเ พิ่มภาระการดูแลสุขภาพ โดยทำหน้าที่เป็นปัจจัยเสี่ยงต่อโรคหัวใจติดเชื้อที่หายาก. Credit thumbnail picture : www.gponline.com/clinical-review-infective-endocarditis-diagnosis-management/cardiovascular-system/article/1299394