โดย Wei Zheng และคณะ The New England Journal of Medicine 2011;364:719-29.

ที่มา
การ ศึกษาต่างมากมายแสดงความสัมพันธ์ของค่าดัชนีมวลกาย (Body-mass index, BMI) กับการเสียชีวิต ทั้งการเสียชีวิตแบบไม่ระบุสาเหตุ และแบบที่มีสาเหตุจำเพาะ.แต่การศึกษาเหล่านั้นมักทำในชาวยุโรป.

วิธีการศึกษา
ทำ การ pooled analyses เพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างดัชนีมวลกาย และการเสียชีวิต ในคนเอเซีย มากกว่า 1.1 ล้านคน ใน 19 การศึกษาชนิด Cohorts.ในการศึกษาประกอบไปด้วย 120,700 การเสียชีวิต ในระหว่างระยะเวลาติดตามเฉลี่ย 9.2 ปี. การวิเคระาห์ Cox regression model เพื่อปรับปัจจัยกวนต่างๆ .

ผลการศึกษา
ที่มาของการ ศึกษา cohort ที่นำมาเข้าร่วม มาจาก กลุ่มประเทศเอเซียตะวันออก (East Asian) ประกอบด้วยประเทศ จีน ญี่ปุ่น และเกาหลี. พบว่าความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตที่น้อยที่สุดพบในคนที่มีดัชนีมวลกาย ระหว่าง 22.6 ถึง 27.5 โดยความเสี่ยงในการเสียชีวิตนั้นเพิ่มขึ้นในผู้ที่มีดัชนีมวลกายต่ำหรือสูง เกินไป โดยเพิ่มขึ้น 1.5 เท่าในผู้ที่มีดัชนีมวลกายมากกว่าหรือเท่ากับ 35.0 และเพิ่มขึ้น 2.8 เท่าในผู้ที่มีดัชนีมวลกายน้อยกว่าหรือเท่ากับ 15.0 ความสัมพันธ์แบบรูปตัวยู (U-shaped association) นั้นยังพบในความสัมพันธ์ของดัชนีมวลกาย กับโรคมะเร็ง, โรคระบบหัวใจและหลอดเลือด และอื่นๆอีกหลายอย่าง. ในการศึกษาชนิด Cohort เพิ่มเติมจากประเทศอินเดีย และบังกลาเทศ นั้นพบว่า ความเสี่ยงการเสียชีวิตจากไม่ระบุสาเหตุ และจากโรคมะเร็ง โรคระบบหัวใจและหลอดเลือดนั้นเพิ่มขึ้น ในผู้ที่มีดัชนีมวลกาย น้อยกว่าหรือเท่ากับ 20 เมื่อเปรียบเทียบกับผู้ที่มีดัชนีมวลกาย 22.6 ถึง 25.0 แต่กลับไม่พบการเพิ่มขึ้นของความเสี่ยงดังกล่าวในผู้ที่มีดัชนีมวลกายสูงกว่า.

สรุป
ภาวะน้ำหนักตัวที่น้อยเกินไป มีความสัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้นของความเสี่ยงการเสียชีวิตในประชากรเอเซีย. ค่า ดัชนีมวลกายที่มากเกินไป พบว่ามีความสัมพันธ์กับการเสียชีวิตที่เพิ่มขี้นในกลุ่มประชากรเอเซียตะวัน ออก แต่ไม่พบความสัมพันธ์ดังกล่าวในประชากรประเทศอินเดีย และบังกลาเทศ.