Clinic Versus Daytime Ambulatory Blood Pressure Difference in Hypertensive Patients. The Impact of Age and Clinic Blood Pressure.
โดย Jose R. Banegas และคณะ
วารสารวิชาการ Hypertension 2017;69:211-219.
บทคัดย่อ
ระดับความดันโลหิตแบบ clinic blood pressure (BP) มักจะสูงกว่า แบบ daytime ambulatory BP ในผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง แต่การศึกษาล่าสุดที่ผ่านมาอาจมีการเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ดังกล่าว โดยพบว่า ปัจจัยเรื่อง อายุ มีส่วนสำคัญ.
การศึกษา the Spanish ambulatory BP monitoring cohort ได้มีการทดสอบความแตกต่างระหว่างระดับความดันโลหิตแบบ clinic และ daytime BP กับปัจจัยด้านอายุ ในผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง จำนวน 104,639 ราย (ที่มีความดันโลหิตแบบ office ซิสโตลิก / ดัยแอสโตลิก มากกว่าหรือเท่ากับ 140 / 90 มิลลิเมตรปรอท หรือได้รับการรักษาอยู่) ที่ได้รับการรักษาแบบ usual primary-care practice โดยทำการศึกษาผลกระทบของปัจจัยด้านอายุ , ตัวแปรด้านระบบหัวใจหลอดเลือด , และความดันแบบ clinic กับผลต่างระหว่างความดันแบบ clinic กับ daytime BP.
ผู้ศึกษาได้วิเคราะห์ multivariable regression model ของความแตกต่างอายุเฉลี่ย
, ภาวะ white-coat hypertension (หมายถึง ควมดันโลหิตแบบ clinic สูง , ความดันโลหิตแบบ daytime BP ปกติ), ภาวะ masked hypertension (หมายถึง ควมดันโลหิตแบบ clinic ปกติ , ความดันโลหิตแบบ daytime BP สูง)
พบว่า ในผู้ป่วยส่วนใหญ่จะมีค่าเฉลี่ยของ clinic BP สูงกว่า daytime BP ในทุกกลุ่มอายุ
พบภาวะ white-coat hypertension ร้อยละ 36.7 และภาวะ masked hypertension ร้อยละ 3.9 (พบได้ร้อยละ 18 หากใช้ค่าระดับความดันโลหิตซิสโตลิกที่คลินิก ที่ 130 – 139 มิลลิเมตรปรอท)
ปัจจัยอายุ มีผล ร้อยละ 0.1 ถึง 0.7 ต่อความแปรปรวน (variance) ของ quantitative หรือ categorical BP difference (P
สรุปผลจากการศึกษาที่มีขนาดประชากรใหญ่ พบว่า การใช้นิยามระดับความดันโลหิตแบบ clinic BP ทำให้มีการจัดนิยามระดับความรุนแรงของโรคผิดไปมากกว่าร้อยละ 40 ของผู้ป่วย. การให้คำนิยามผิดนี้ อาจไม่ได้มีผลกระทบจากปัจจัยด้านอายุ แต่อาจมีผลในกลุ่มที่เป็น borderline / grade 1 hypertension. โดยการศึกษานี้เน้นย้ำถึงความสำคัญของการใช้ ambulatory BP ในการให้คำนิยามการวินิจฉัยผู้ป่วยในการให้บริการทางเวชปฏิบัติในปัจจุบัน
Image credit จาก www.sonalhospital.com/wp-content
