Antihypertensive Drugs and Risk of Depression. A Nationwide Population-Based Study. โดย Lars Vedel Kessing และคณะ วารสารวิชาการ Hypertension. 2020;76:1263–1279. บทคัดย่อ ความดันโลหิตสูงโรคหัวใจและหลอดเลือด และโรคหลอดเลือดสมอง มีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของภาวะซึมเศร้า แต่ก็ยังไม่ชัดเจนว่าการรักษาด้วยยาลดความดันโลหิต จะทำให้ความเสี่ยงนี้ลดลงหรือเพิ่มขึ้นหรือไม่. นอกจากนี้ก็ยังไม่ทราบแน่ชัดถึงผลของยารักษาความดันโลหิตสูงแต่ละตัว. ผู้วิจัยใช้ ฐานข้อมูลจากการลงทะเบียนตามประชากรของเดนมาร์ก (Danish population-based registers) เพื่อตรวจสอบอย่างเป็นระบบว่า ยาลดความดันโลหิตที่ใช้มากที่สุด 41 ชนิด มีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่เปลี่ยนแปลงไปของภาวะซึมเศร้าหรือไม่ โดยทำการวิเคราะห์ยาขับปัสสาวะเพื่อเปรียบเทียบ ผู้เข้าร่วมถูกรวมอยู่ในการศึกษา ในเดือนมกราคม ค.ศ.2005 และติดตามจนถึงเดือนธันวาคม ค.ศ.2015. มาตรการผลลัพธ์ที่แตกต่างกัน สองมาตรการ ได้แก่ (1) การวินิจฉัยโรคซึมเศร้าที่โรงพยาบาลจิตเวช ในฐานะผู้ป่วยใน หรือผู้ป่วยนอก และ (2) การวัดร่วมกันของการวินิจฉัยภาวะซึมเศร้า หรือการใช้ยากล่อมประสาท พบว่า การใช้ยาในกลุ่ม angiotensin agents, calcium antagonists และ Beta-blockers อย่างต่อเนื่องมีความสัมพันธ์ กับการลดลงของอัตราการเกิดภาวะซึมเศร้า อย่างมีนัยสำคัญ. ในขณะที่การใช้ยาขับปัสสาวะไม่ได้มีผลกระทบ. ยาแต่ละตัวที่เกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้าลดลง ได้แก่ 2 จาก 16 ตัว ในกลุ่ม angiotensin : enalapril และ ramipril ; 3 ใน 10 ตัว ในกลุ่ม calcium antagonists : amlodipine, verapamil และ verapamil combination และ 4 จาก 15 ตัวในกลุ่ม Beta-blockers: propranolol, atenolol, bisoprolol และ carvedilol พบว่า ไม่มียาที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของภาวะซึมเศร้า. สรุป ข้อมูลจากประชากรในชีวิตจริง ชี้ให้เห็นถึงผลในเชิงบวกของการใช้ยาลดความดันโลหิต 9 ชนิดอย่างต่อเนื่อง. นอกจากนี้ ควรใช้หลักฐานนี้เป็นแนวทางในการสั่งยา สำหรับผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงต่อการเกิดภาวะซึมเศร้า รวมถึงผู้ที่มีภาวะซึมเศร้าหรือวิตกกังวลมาก่อน และผู้ป่วยที่มีประวัติครอบครัวเป็นโรคซึมเศร้า. photo credit : www.health.harvard.edu/media/content/images/bigstock-Woman-in-depression-27254636.jpg