บทคัดย่อ Effect of Nifedipine Versus Telmisartan on Prevention of Atrial Fibrillation Recurrence in Hypertension Patients. Huaan Du และคณะ Hypertension AHA. February,25,2013. ยังไม่มีข้อมูลที่ชัดเจนว่า ยา Angiotenion II receptor blockers จะมีผลที่ดีกว่ายา Calcium antagonists ในการป้องกันการกลับเป็นซ้ำของภาวะ Atrial fibrillation (AF)ในผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง. การศึกษานี้ได้ทำการเปรียบเทียบผลของยา Nifedipine กับยา Telmisartan ในการป้องกันการเป็นกลับซ้ำของภาวะ AF ในกลุ่มผู้ป่วยความดันโลหิตสูงที่มี paroxysmal AF. จำนวนผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงที่มีภาวะ paroxysmal AF ทั้งสิ้นจำนวน 149 ราย ได้รับการสุ่มให้ได้รับยา Nifedipine หรือ ยา Telmisartan โดยมีเป้าหมายการควบคุมความดันโลหิตไม่เกิน 130/80 มิลลิเมตรปรอท. การติดตามระดับความดันโลหิต, คลื่นไฟฟ้าหัวใจ, Holer monitoring และการตรวจ Echocardiography ได้มีการติดตามในระยะเวลา 2 ปี. Primary endpoint ได้แก่ อุบัติการณ์การเป็นกลับซ้ำของ AF (overall และ persistent AF). ระหว่างการศึกษาพบว่า ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในระหว่างผู้ป่วยทั้งสองกลุ่ม. กลุ่มที่ได้รับยา Nifedipine มีการควบคุมระดับความดันโลหิตที่ดีกว่าเล็กน้อย. โดยไม่มีความแตกต่างกันในระดับอัตราการเต้นของชีพจรที่ ระยะเวลา 24 เดือน. อุบัติการณ์การกลับเป็นซ้ำของ AF มีความคล้ายคลึงกันใน 2 กลุ่ม (กลุ่ม Nifedipine ร้อยละ 58.7 และกลุ่ม Telmisartan ร้อยละ 55.4 , P=0.742). การวิเคราะห์ Kaplan Meier แสดงว่าไม่มีความแตกต่างในการกลับเป็นซ้ำของ AF ระหว่างผู้ป่วยทั้งสองกลุ่ม (log-rank test; P=0.48). แต่อย่างไรก็ตาม พบว่าอัตราการเกิด Persistent AF ในกลุ่ม Telmisartan น้อยกว่า ในกลุ่ม Nifedipine อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (ร้อยละ 5.4 และร้อยละ 16.0 ตามลำดับ , P=0.035). ที่ระยะสิ้นสุดของการติดตาม พบว่าในกลุ่ม Telmisartan มีระดับค่า Left atrial diameter, Left atrial volume index และ Left ventricular mass index น้อยกว่า. สรุป ผลของการรักษาด้วยยา Telmisartan ในการป้องกันการกลับเป็นซ้ำของ AF ในผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง ไม่แตกต่างกับยา Nifedipine แต่ยา Telmisartan มีผลต่อการป้องกันไม่ให้เกิด persistent AF ได้ดีกว่า.