โดย Christine Espinola-Klein และคณะ
Hypertension 2011;58:148-154.

บทคัดย่อ
การใช้ยา Betablocker ในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดแดงส่วนปลาย (peripheral arterial disease) ยังมีข้อถกเถียงเนื่องจากผลของยาต่อ vasomotor tone. ยา Nebivolol มีกลไลในการขยายหลอดเลือด เป็นผลจากการหลั่งของ Nitric oxide แบบ endothelium dependent ซึ่งอาจจะมีประโยชน์ต่อโรคหลอดเลือดแดงส่วนปลาย.

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลและการใช้ยา Nebivolol โดยเปรียบเทียบกับยา Metoprolol.
ผู้ป่วยที่มีอาการ intermittent claudication ที่มีภาวะความดันโลหิตสูง จำนวน 128 คน ได้รับการคัดเลือกและทำการสุ่มตัวอย่างแบบ double-blind  ได้รับยา Nebivolol 5 มิลลิกรับ (จำนวน 65 คน) และได้รับยา Metoprolol 95 มิลลิกรัมต่อวัน   (จำนวน 63 คน). ผลลัพธ์ที่ศึกษาได้แก่ การเปลี่ยนแปลงของ ankle-brachial index, initial และ absolute claudication distance, endothelial function โดย flow-mediated dilatation or the brachial artery, ความดันโลหิต และ คุณภาพชีวิต ซึ่งประเมินโดย claudication scale questionaire. การวิเคราะห์ผลลัพธ์ ทำในผู้ป่วยจำนวน 109 คน คิดเป็นร้อยละ 85.2. หลังจากการรักษาที่ 48 สัปดาห์ พบว่า  ankle-brachial index และ absolute claudication distance ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในทั้งสองกลุ่ม (p น้อยกว่า 0.05 ทั้งสองกลุ่ม).
การเพิ่มขึ้นของ initial claudication distance เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ ในกลุ่มใช้ Nebivolol .
การเปลี่ยนแปลงของ inital cluadication distance พบหลังจากใช้ Nebivolol ร้อยละ 33.9 (p เท่ากับ 0.03) และ ในกลุ่ม Metoprolol ร้อยละ 16.6 (p เท่ากับ 0.12). คุณภาพชีวิต ไม่ได้มีผลจากการรักษา. ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญของ flow-mediated dilatation ระหว่างทั้งสองกลุ่ม (p เท่ากับ 0.16). ยาทั้งสองตัวมีประสิทธิภาพในการลดความดันโลหิต

สรุป ยา Beta blocker สามารถใช้ได้ในผู้ป่วย intermittent claudication ที่มีความดันโลหิตสูง ในระยะการติดตามประมาณ 1 ปี.
ไม่พบความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในการเปรียบเทียบระหว่างยา Nebivolol และยา Metoprolol.